Pomimo że niderlandzkojęzyczna Flandria zajmuje tylko jedną trzecią Królestwa Belgii to zamieszkuje ją ponad siedem milionów mieszkańców co daje jakieś sześćdziesiąt pięć procent całej liczby ludności. Ostatecznie lata przyczyniły się także do dużego wzrostu separatyzmu od rządu belgijskiego. Ruch ten jest skutkiem galopującej wręcz laicyzacji społeczeństwa i walki z Kościołem Katolickim, który był najważniejszym ogniwem jednoczącym Belgów. Nie jest to jednak tak, że to Flandria zrywa z Katolicyzmem, jest niemal wręcz odwrotnie, choć i na północy widać mocne ruchy antychrześcijańskie. To Walonia przejmując francuskie idee państwa laickiego, zerwała z tradycja katolicką, przez co automatycznie skazała swoje państwo, na oderwanie od najważniejszej dla niego tradycji. Od końca lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku widać jak mieszkańcy Flandrii i Walonii odsuwali się od siebie. Dziś gdy pojedzie się na przykład do pracy w Belgii, to na pierwszy rzut oka będzie widać, iż kraj ten składa się z dwóch, zupełnie rożnych grup społecznych i etnicznych. Niestety ten rozkład państwa następuje coraz bardziej, a sami Belgowie starają się być bardziej Europejczykami niż Belgami. Wprowadzanie ustaw pozwalających na bezkarne zabijanie osób chorych, starszych, a nawet dzieci powoduje, że pustkę etyczną będzie powoli wykorzystywał coraz śmiałej pokazujący się tu Islam. Belgowie jednak zamiast starać się cofnąć z drogi upadku, jeszcze bardziej brną w przepaść, zwiększając wrogie sobie tendencje separatystyczne.