Od pond pół roku pracuję jako manager działu handlowego jednej z firm odzieżowych, których siec jest dostępna także w Polsce. Nie traktuję swojej pracy tylko jako źródła finansowania, jest to dla mnie coś więcej, pracuję z pełnym zaangażowaniem i wciąż się uczę, być może dlatego nie zostałam kelnerką w restauracji brukselskiej, a wyjechałam z kraju z powodu okazji n pracę, nie wyższe wynagrodzenie. Bezrobocie w Warszawie mi nie groziło, jednak się ucieszyłam, gdy zaproponowano mi pracę w Belgii. Swoją pracę wymarzyłam sobie od lat, jednak dopiero po siedmiu latach stażu pracy w branży udało mi się dojść do tego miejsca, w którym dziś jestem. Jestem z siebie dumna, chociaż jak raz Belgia nie był kierunkiem, w którym miałam zamiar się udać. Nie udało mi się objąć stanowiska we Francji, tym samym ciesze się też z awansu do Belgii, raczej z przeniesienia, bowiem awansowałam dopiero po przepracowanym kwartale w tutejszym oddziale. Kiedy mówimy o emigracji zarobkowej często kojarzymy ją z pracownikami wyjeżdżającymi do prac co najmniej niewymagających. Celem pracowników tego typu jest wyłącznie zarobek jak największej sumy i powrót do domu, do Polski, względnie decyzja o stałym zamieszkaniu w Belgii, co jest znacznie rzadszym rozwiązaniem. Tymczasem niewiele mówi się o tych pracownikach, którzy poprzez wyjazd do Belgii awansowali, spełnili swe marzenia i rozwinęli skrzydła robią karierę. Być może powodem pomijani takich przypadków jest to, ze stosunkowo niewielki procent osób trafia do pracy w Belgii z własnej woli i z pełnym zadowoleniem. Zajmowanie wysokich stanowisk managerskich jak również awans do pracy na wyższym stanowisku w Belgii to wyjątek.